روزهای رویایی من

ثابتی، از نمایندگانی است شایسته تقدیر و توجه، با این حال استدلال‌ها بعضا برای دانشجوهای کم‌سن یا قشر عموم خوب است، وی اخیرا گفته اگر فساد سیستمی بود به من لیست و اطلاعات نمی‌دادند که تو می‌خواهی هزینه بدهی ما پشتت هستیم، و این را دلیلی بر عدم فساد سیستمی می‌داند.

حال آنکه، خود همین ادعا فساد سیستمی را تایید می‌کند، چرا باید در کشوری باشیم که با وجود ادعای اسلامیت و جمهوریت، یک نماینده برای اعلان یا رسیدگی به یک فساد هزینه بدهد؟ چرا باید یک فساد بعد از دهه‌ها کشف شود؟ این کشف باعث نمی‌شود که سرمایه‌ها، اعتماد، زمان و فرصت‌های از دست رفته برگردد.

اگر فساد سیستمی نیست، چرا به‌جای برخورد خودکار و چند لایه، حتما باید فشار عمومی باشد یا داد و فریادهای نمایندگان؟

البته باید توجه داشت فساد سیستمی به معنای فساد همه نیست، دستگاه فرعون هم که باشد آن بین مومن و غیر فاسد هم پیدا می‌شود، بحث از فساد سیستمی که می‌شود اشباع فساد نیست، چون حتی سیستم‌های طاغوتی هم برای حفظ خود هم که شده با اقسامی از فساد مقابله می‌کنند.

فساد سیستمی یعنی هماهنگی و هم‌افزایی عده‌ای از مسئولین رسمی در ارتکاب فساد. پس نه ادعای اینکه همه فاسد نیستند، و نه ادعای جرأت گفتن هیچ‌کدام ارتباطی با فساد سیستمی ندارد.

فساد سیستمی یعنی با وجود رسیدگی به پرونده‌های خاص یا شهرت برخی قضایا، باز به شکل و نمود دیگری و البته در همان سطح یا بزرگتر تکرار می‌شود؛ فرقی ندارد سکه‌های طلای بدون نتیجه باشد، چای دبش، قاچاق سوخت و...، همه نمودهای فساد سیستمی هستند.